صدای مردم

ما جمعی از نیروهای پیمانکاری شاغل در بیمارستان زینبیه خورموج، در هفته‌ای که به نام کار و کارگر نامگذاری شده است، به‌جای تجلیل و تکریم، ناچاریم ندای مظلومیت و دادخواهی سر دهیم.

در شرایطی که بخش عمده‌ای از بار خدمات درمانی این مرکز بر دوش ماست، متأسفانه از اسفندماه ۱۴۰۳ تاکنون هیچ‌گونه حقوق و مزایایی به ما پرداخت نشده است. اکنون در آغاز اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، بسیاری از ما توان تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای معیشتی خانواده‌های‌ خود را نداریم.

جناب آقای دکتر اخلاقی

از جنابعالی می‌پرسیم: اگر خود یا خانواده‌تان ماه‌ها بدون حقوق سر کنید، چه خواهید کرد؟ چگونه می‌توان در برابر رنج و تنگدستی کارگران شریف، سکوت اختیار کرد؟ آیا این بی‌تفاوتی، در شأن مجموعه‌ای است که رسالت آن، حفظ سلامت و کرامت انسان‌هاست؟

ریاست محترم بیمارستان زینبیه خورموج

ما کارگریم، نه برده. نه ثروتی داریم و نه حامی قدرتمندی. تنها سرمایه‌ ما، شرافت کاری‌مان است. اگر توان دفاع از حقوق ما را ندارید، با صداقت و شجاعت، مسئولیت را واگذارید. استمرار این سکوت و بی‌عملی، دهن‌کجی به شأن و حرمت نیروی انسانی این مرکز است.

جناب آقای استاندار، جناب آقای نماینده، جناب آقای فرماندار

ما نان شب نداریم. کودکان‌مان گرسنه می‌خوابند. صدای ما را می‌شنوید؟ در برابر این ظلم آشکار، مسئولیت شما چیست و کجایید؟

ما، نیروهای پیمانکاری بیمارستان زینبیه خورموج، خواستار تحقق فوری مطالبات خود هستیم و موارد زیر را اعلام می‌داریم:

۱. پرداخت فوری و کامل کلیه حقوق و مزایای معوقه از اسفندماه ۱۴۰۳ تاکنون.

۲. برخورد قاطع با پیمانکاران و مسئولانی که با سهل‌انگاری و بی‌تدبیری، ما را به مرز فروپاشی معیشتی رسانده‌اند.

۳. اصلاح ساختار معیوب و تبعیض‌آمیز پیمانکاری، که شأن و کرامت انسانی نیروهای زحمتکش را خدشه‌دار کرده است.

در صورت عدم رسیدگی فوری، خود را محق می‌دانیم از تمام ظرفیت‌های قانونی و رسانه‌ای برای احقاق حقوق انسانی خود بهره‌گیریم.

با احترام

جمعی از نیروهای پیمانکاری بیمارستان زینبیه خورموج